Μοίρα – μείρομαι , παίρνω το μερίδιο που μου αναλογεί , από το Χάος αυτού του Κόσμου. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, γνέθει το νήμα της ζωής μας, αγγίζει το στημόνι και το υφάδι της ύπαρξής μας , η δεύτερη, η Λάχεση, μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα τύχει στον καθένα. Τέλος η τρίτη Μοίρα η Άτροπος, κόβει την κλωστή μας όποτε καθορίσει εκείνη …
Για τον Αυγουστίνο είναι προκαθορισμένο από τον θεό αν θα χαθείς ή αν θα σωθείς , ενώ σύμφωνα με το Κοράνι είναι όλα προκαθορισμένα. Για τους Nτετερμινιστές κάθε γεγονός υπόκειται σε ένα σύστημα νόμων τέτοιο ώστε το ότι συγκεκριμένο γεγονός με αυτή την περιγραφή προκύπτει από αυτούς τους νόμους και μόνο αυτούς, τους νόμους του αιτίου και του αποτελέσματος. Οι αγαπημένοι μου μεταφυσικοί , οι Στωικοί , ορίζουν την Μοίρα ως μια Θεϊκή οργανωτική δύναμη του Κόσμου , ο Λόγος του Παντός… Για αυτούς η Μοίρα είναι η νομοτελειακή πνοή …
Ο Μπέρτραντ Ράσσελ έλεγε πως για τους αρχαίους η λέξη Μοίρα και η λέξη ανάγκη είχαν την βαρύτητα την κοσμικής αναγκαιότητας στην οποία δεν μπορούσε κανένας να φέρει αντίρρηση. Σύμφωνα με την μυθολογία, στον Τρωικό πόλεμο ο γιος του Δία, ο Σαρπηδόνας, μάχεται ενάντια στον Πάτροκλο, ο οποίος όμως τον έχει σχεδόν νικήσει. Ο Δίας παρακολουθεί τη μονομαχία και πονάει για το γιο του, σκέφτεται λοιπόν ν’ αντιταχτεί στη μοίρα και ν’ αποφευχθεί ο θάνατός του .Η Ήρα τον συνεφέρει λέγοντάς του πως δεν μπορεί να αντιταχθεί στην Μοίρα … Ο Δίας με βαριά καρδιά συμφώνησε, και έβρεξε ματωμένες σταγόνες βροχής στον κάμπο της Τροίας για να τιμήσει τον θάνατο του γιου του.
Ο Οιδίποδας πάλευε να ξεφύγει από την μοίρα του και όσο πιο πολύ πάλευε τόσο πιο βαθειά βυθιζότανε. Όλα λοιπόν μοιάζουν να είναι υποτεταγμένα σε αυτήν την νομιμότητα, την νομοτέλεια , σε ένα μοναδικό μονοπάτι από το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει… ή μήπως μπορεί;
Οι θρησκείες χτίσανε ένα άλλο μονοπάτι , για να βαδίζουν οι πιστοί χωρίς να ξεφεύγουν από την ελευθερία γιατί η ελευθερία ήταν συνδεδεμένη με την αμαρτία . Για τους πρωτόπλαστους η έξοδος από την Μοίρα ήταν ένα μήλο . Η έξοδος από την άγνοια , ο δρόμος προς την λήθη , η άρνηση της αθανασίας … όλα έδειχναν ένα άλλο μονοπάτι ….Ο Θεός όμως δεν τους σφράγισε εκεί μέσα, δεν τους κλείδωσε στον Παράδεισο , τους έδωσε επιλογές … τους έφερε μπροστά στο πρωτόπλαστο δίλημμα της ιστορίας, να μείνουν σε αυτό το μονοπάτι ή να φύγουν. Γιατί η ελευθερία ξεκινάει από εκεί που γεννιούνται τα διλλήματα …Σε κάθε δίλημμα που έχει να ζυγίσει ο καθένας μας, ζυγίζει την ελευθερία του στο να πάει πιο πέρα… Για κάθε ψυχή που στέκει μπροστά σε μια οπλισμένη κάννη, η απόφαση να μείνει να υπερασπιστεί τα πιστεύω του ενώ μπορεί να το βάλει στα πόδια τον κάνει ήρωα , τον κάνει ένθεο , τον κάνει υπεράνθρωπο…
Σε κάθε μεγαλειωδέστατη απόφαση που πήραμε στην ζωή μας , να αλλάξουμε πορεία, να αλλάξουμε ζωή , να μάθουμε κάτι καινούργιο , να αφήσουμε μια σχέση που δεν μας έκανε αληθινά ευτυχισμένους, να αφεθούμε σε καινούργια χέρια, να παντρευτούμε την δεύτερη ψυχή μας, να φύγουμε μακριά , να αλλάξουμε επάγγελμα, να γράψουμε ένα βιβλίο, να κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι ζωής , να απογαλακτιστούμε από τα πρέπει των άλλων, να μην είμαστε οι δανεικοί εαυτοί … Σε κάθε μεγάλη μας απόφαση που υπερασπιζόμαστε με όλο μας το πάθος και τον πόθο, την Ιδέα, το Συναίσθημα , με βάση την χαρά και την αγάπη, πίσω από κάθε μας τέτοια κίνηση κρύβεται η ελευθερία μας…
Η Ελευθερία δεν είναι παροχή, δεν είναι δωρεά, δεν έρχεται μαζί με την γέννησή μας…
Κινδυνεύει και διεκδικείται κάθε στιγμή…
Ο άνθρωπος παύει να βαδίζει στον μονόδρομο που του όρισε η Μοίρα του κάθε στιγμή που γεννά διλλήματα και αποφασίζει … Εκείνη την μοναδική στιγμή που γίνεται απρόβλεπτος είναι πραγματικά ελεύθερος …
Σοφία Μαραβέλια
Sophiae Mundus 